Çeçen mücahitler ve Ruslar arasında cereyan eden mücadelelerde, savaşlarda Çeçenistan'a yapılan ikmal ve teçhizat yardımları çeşitlilik göstermekle birlikte bu yardımlar genellikle Gürcistan üzerinden Çeçenistan'a gönderilebilmekteydi. Gürcistan ve Çeçenistan arasında denetim yapan Rus karakolları gerek para karşılığı gerek votka karşılığı yapılan bu yardımlar görmezlikten geliniyordu. Rus kuvvetlerinin bu yardımları görmezlikten gelmesinin en büyük nedeni ise maaşlarını düzenli bir şekilde tedarik edememelerinden kaynaklanmaktaydı. (Guleryuz, 2010, s. 17)
Türk halkının göndermiş olduğu yardımların yanı sıra diğer destekler, Kafkas toplulukları olan ''Abhazya, Dağıstan, Osetya, Karaçay-Çerkes, Kabardey-Balkar, Azerbaycan'' ve bazı Arap devletlerinden sağlanmaktaydı. Maalesef günümüzde birtakım düşünürler – ki bunlar genellikle, Rus kuklası olan Kadirov yandaşlarıdır- Türkiye'nin, Türk halkının yardımlarını, duymuş oldukları üzüntüyü görmezlikten gelmeye çalışmış ve inkara kalkışmışlardır. O kişilere en güzel cevabı ise yine Çeçenistan'ın ilk Cumhurbaşkanı olan Cevher Dudaev ''Ey Yüce Türk Milleti… Görüyoruz ki bizi unutmamışsınız. Bu ülkedeki Müslüman kardeşlerimizin, bacılarımızın başına gelen beladan dolayı sizin duyduğunuz sıkıntıyı, acıyı da biliyoruz. Sizin bize yaptığınız yardımları da biliyoruz.'' Sözleriyle gereken cevabı vermiştir. (Dudaev, 1996, s. 5)
Çeçen mücahitleri çeşitli sebeplerden ötürü dışarıdan tedarik edemediği; silah, mermi, kamuflaj kıyafetleri vb. ihtiyaçları, bölgede öldürülen Rus askerleri üzerinden tedarik etmekteydiler. Mücahitlerin ihtiyaçlarını karşılamalarının bir diğer yöntemi de pusu atmaktı. Açık arazi çatışmalarına giremeyen mücahitler – ki genellikle gerilla yöntemiyle mücadele verirlerdi- pusu kurup veya mayın ile patlattığı Rus konvoylarından da istifade etmeyi ihmal etmemekteydiler.
Yukarıda vermiş olduğumuz yöntemlerin belki de en ilginç olanı ise; Çeçen mücahitlerin, bölgede bulunan Rus subayları ile para karşılığı anlaşarak, bizzat Rusların silahlarını satın almalarıydı ve belki de silah satın aldığı askerleri, yine başka bir gün vurmalarıydı. Rus askerlerinin böyle bir anlaşmaya varmalarının nedeni ise yine maaşlarını alamamalarından kaynaklanıyordu.
KAYNAKÇA:
Asım, GÜLERYÜZ, Bir Direnişçinin Cephe Notları Çeçenistan Günlüğü, Bengisu Yayınevi, İstanbul 2010.
Zelimhan, YANDARBİEV, Çeçenistan Siyaset ve Gerçeklik, Küresel Yayınevi, İstanbul 2017.
Cevher, DUDAEV, Özgürlük Kolay Değil, Turan Yayıncılık, İstanbul 1996.
Alla, DUDAEVA, Milyon Birinci, Şule Yayınları, İstanbul 2003.